Nou nou, sinds ik twee weken geleden weer aan de slag ben gegaan, voelt het als een uitdaging. Mijn gedachten lijken allemaal te zweven als wolken. Ik kan me niet goed focussen, dingen vliegen langs me heen en mijn brein lijkt steeds op vakantie te gaan. Niet bepaald handig om tijdens een vergadering te realiseren dat ik er totaal niks van begrijp. En die gebroken nachten (twee keer 's nachts voeden) helpen ook niet echt. Daardoor voel ik me vaak net zo energiek als een uitgeknepen citroen. Op dit moment ben ik echt aan het worstelen met de grote levensvragen: wat voor soort moeder wil ik eigenlijk zijn? En wat voor moeder bén ik, met twee jongens? Met een 36-urige werkweek en een druk gezin is het soms net alsof ik op een survivaltocht ben beland. En alsof dat nog niet genoeg is, merk ik ook dat mijn huidige werk me niet echt prikkelt. Misschien moet ik nog mijn draai vinden, of misschien moet ik gewoon een compleet nieuwe route inslaan. Maar welke baan combineert nou goed met kinderen? Ik geef ook nog steeds borstvoeding, wat ervoor zorgt dat ik me soms net zo wapperig voel als een vlag in de wind. Echt, ik ben momenteel op zoek naar mijn innerlijke TomTom. Ik blijf maar vertrouwen op het idee dat het allemaal wel duidelijker zal worden met de tijd. Man oh man, als moeder wordt er echt van alles van je gevraagd! Hoe waren jouw eerste weken na verlof?

Mijn zoon van twee is van zijn speentje af! En wat ik had verwacht, bleek totaal niet het geval. Ik hoorde van andere moeders om mij heen dat het afscheid nemen van een speentje ontzettend moeilijk kan zijn. Maar gelukkig bleek dit bij mijn zoontje Tijmen, net twee jaar oud, helemaal niet het geval te zijn. Op een avond bleef hij herhalen: "Au, pijn mond, speen weg! Speen prullenbak." Die avond heb ik de speen weggehaald en niet meer teruggegeven. Ik begreep niet helemaal wat er aan de hand was. Misschien had hij last van doorkomende tanden? Of had hij iets te heet gegeten? Misschien zat er een scherp stukje brood in zijn gehemelte? Hoe dan ook, die avond sliep hij pas om 22.30 uur, omdat hij natuurlijk echt even moest wennen zonder speen. Maar de volgende avond zei hij zelf heel resoluut: "Nee, geen speen! Speen is in de prullenbak." En wonder boven wonder sliep hij die avond gewoon goed, om 19.30 uur. En vanaf dat moment hebben we hem nooit meer een speentje gegeven. Het was zo fijn dat het zo gemakkelijk is gegaan. Mijn andere zoontje, Laurens, nu zes maanden oud, wilde vanaf de geboorte al geen speentje. Dat vond ik wel een beetje jammer, want voor heel kleine baby's kan een speentje echt troost bieden, vooral bij het in slaap vallen. Daar moest ik echt aan wennen, maar aan de andere kant was het ook weer fijn dat ik hem het niet hoefde af te leren. Al ging dat dus verrassend goed bij mijn oudste zoontje. Hoe ging dat bij jou? Heb jij ervaring met het afleren van de speen, of weigerde jouw kindje vanaf het begin al een speentje?

Dilemma: te strak tongriempje ingreep of niet?

Een borstontsteking is ontzettend pijnlijk en je kunt er erg ziek van worden, maar gelukkig is het niet het einde van de wereld!

Als je net moeder wordt is het enorm zoeken welk voedingsschema en slaapschema het beste past bij jouw baby. In deze blog leggen we uit dat perfectie niet bestaat.

Het verliezen van je baby tijdens de zwangerschap is vreselijk verdrietig en er volgt een periode van rouw.

In deze blog beschrijven we hoe je als moeder moet wennen aan je nieuwe identiteit en hoe je daar het beste mee kunt omgaan.

Een blog over hoe je ervoor zorgt balans in het ouderschap te vinden als moeder.